آواز شبــی غمـگیــــن،از نای غروب آید
از کنج افق ســــوز و آوای غروب آید
صد شکوه کند این دل،از داغ جدایی ها
آهی کشد این دل تا،سیمای غروب آید
چون هق هق تنهایی،با ساز غمی سنگین
در حجم سـکوتی از،دنیـای غروب آید
دریای غمی پنهــان،در دشت فراقق آخر
با موج کبــودی از،دریــای غروب آید
من رنج رخی زردم،در قاب سکوتی سرد
تا راز گلـی خنـدان،همپـای غروب آید
نقشـی کشم از رویـش،بر بوم خیـال اینـک
در دیده ی من نقشی،همتای غروب آید
از بنــد غمـش این دل،مستـانه رهــا گردد
بر پای نگاهم چون،امضـای غروب آید